رنگ موی ماهاگونی عسلی

رنگ موی ماهاگونی عسلی : در خانه های مختلف خود پراکنده شدند و همه از اینکه جاودانه دیگری را به گروه خود اضافه کرده بودند خشنود بودند. و کلاوس خوابید، خون سرخ حیات ابدی به سرعت در رگهایش جاری شد. و روی پیشانی‌اش قطره‌ای کوچک از آب بود که از لباس همیشه در حال ذوب ملکه جن‌های آب افتاده بود و بوسه‌ای لطیف روی لب‌هایش بود که توسط پوره نسیلی شیرین باقی مانده بود.

رنگ مو : از زمانی که به عنوان یک نوزاد کودکی از جنگل را به فرزندخواندگی پذیرفته بود، و از طبیعت نجیب و سخاوتمندانه خود و زحمات مادام العمر خود برای شاد کردن کودکان گفت. آک گفت: “و اکنون که عشق همه جهان را به دست آورده بود، روح مرگ بر او موج می زند. از بین همه انسان هایی که روی زمین زندگی کرده اند، هیچ کس به این خوبی سزاوار جاودانگی نیست.

رنگ موی ماهاگونی عسلی

رنگ موی ماهاگونی عسلی : و بو، استاد دریانورد جهان، که بر دریاها و همه کشتی‌هایی که روی آن شناور هستند فرمانروایی می‌کند. و همه جاودانه های دیگر کم و بیش تابع این سه هستند. هنگامی که همه جمع شدند، استاد چوب‌دار جهان برای خطاب به آن‌ها برخاست، زیرا خودش آنها را به شورا فراخوانده بود. او به وضوح داستان کلاوس را برای آنها تعریف کرد.

زیرا چنین زندگی نمی تواند باشد. در امان باشید تا زمانی که فرزندان بشری هستند که دلتنگ او شوند و در غم از دست دادن او غمگین شوند. شایسته جاودانگی از این مرد کلاوس است که به این شیرینی به کودکان کوچک خدمت می کند؟” مکث کرد و نگاهی به دور دایره انداخت تا هر جاودانه ای را بیابد که مشتاقانه به او گوش می دهد و سرش را تایید می کند.

سرانجام پادشاه شیاطین باد که به آرامی برای خود سوت می زد، فریاد زد: آرزوی تو چیست، ای آک؟ “به کلاوس ردای جاودانگی اهدا شود!” آک با جسارت گفت. ثابت شد که این خواسته کاملاً غیرمنتظره بود که جاودانه ها به پا ایستادند و با ترس به چهره یکدیگر و سپس با تعجب به آک نگاه کردند. زیرا این جدایی با ردای جاودانگی، موضوع بسیار سنگینی بود.

ملکه جن‌های آب با صدای آهسته و واضح خود صحبت می‌کرد و کلمات شبیه قطرات باران بودند که روی شیشه‌های پنجره می‌پاشیدند. او گفت: “در تمام دنیا فقط یک مانتو جاودانگی وجود دارد.” پادشاه صدا فیس افزود: این از ابتدا وجود داشته است و هیچ فانی هرگز جرأت ادعای آن را نداشته است.» و استاد دریانورد جهان برخاست و اندام خود را دراز کرد و گفت: «تنها با رأی هر فناپذیری می‌توان آن را به فانی بخشید». آک به آرامی پاسخ داد: “من همه اینها را می دانم.” “اما گوشته وجود دارد.

رنگ موی ماهاگونی عسلی : و اگر همانطور که شما می گویید، در ابتدا خلق شده است، به این دلیل بوده است که استاد اعظم می دانستند که روزی لازم خواهد بود. کلاوس خوب لیاقتش را دارد؟ آنها ساکت بودند و همچنان پرسشگرانه به یکدیگر نگاه می کردند. “لباس جاودانگی مگر اینکه پوشیده شود چه فایده ای دارد؟” آک را خواستار شد. هیچ کدام از ما چه سودی خواهد داشت که اجازه دهیم همیشه در حرم تنهایش بماند؟ “کافی!” ناگهان پادشاه گنوم فریاد زد.

ما به این موضوع رای خواهیم داد، بله یا خیر. من به سهم خودم می گویم بله! “و من!” ملکه پری بلافاصله گفت و آک با لبخند به او پاداش داد. پادشاه رایل ها گفت: “مردم من در برزی به من می گویند که یاد گرفته اند او را دوست داشته باشند؛ بنابراین من به کلاوس مانتو رای می دهم.” پادشاه باستانی آن گروه اعلام کرد: “او قبلاً یک رفیق نوکس است.” بگذار جاودانگی داشته باشد! “بگذارید آن را داشته باشد.

بگذارید آن را داشته باشد!” پادشاه شیاطین باد آهی کشید. “چرا که نه؟” از پادشاه خواب فیس پرسید. او هرگز خواب هایی را که مردم من به بشریت اجازه می دهند را بر هم نمی زند. بگذار کلاوس خوب جاودانه بماند! پادشاه ساوند Imps گفت: “من مخالفتی ندارم.” ملکه ارواح آب زمزمه کرد: «نه من». پادشاه الف های نور گفت: “اگر کلاوس گوشته را دریافت نکند، مشخص است.

رنگ موی ماهاگونی عسلی : که هیچ کس دیگری نمی تواند آن را ادعا کند.” ملکه زورلاین می گوید: «پره های چوبی اولین بار بودند که او را پذیرفتند. “البته من رای خواهم داد تا او جاودانه شود.” آک اکنون رو به مرد شوهر جهان کرد که بازوی راستش را بالا گرفت و گفت: بله! و استاد دریانورد جهان نیز همین کار را کرد، پس از آن آک، با چشمانی درخشان و چهره ای خندان، فریاد زد: “من از شما تشکر می کنم.

هموطنان جاودانه! زیرا همه به “آری” رای داده اند، و به همین ترتیب، کلاوس عزیز ما همان ردای جاودانگی را که در اختیار ماست به دست خواهد آورد! فی کینگ گفت: “بگذارید فورا آن را بیاوریم.” “عجله دارم.” آنها رضایت دادند، و فورا جنگل جنگل خالی از سکنه شد. اما در جایی میان زمین و آسمان، دخمه‌ای درخشان از طلا و پلاتین آویزان بود که با نورهای ملایمی که از وجوه جواهرات بی‌شمار می‌درخشید، می‌درخشید.

درون گنبدی بلند، عبای گرانبهای جاودانگی آویزان بود، و هر جاودانه دستی بر لبه ردای پر زرق و برق گذاشت و مانند یک صدا گفت: “ما این مانتو را به کلاوس که قدیس حامی کودکان نامیده می شود اهدا می کنیم!” در این هنگام گوشته از دخمه رفیع خود دور شد و آن را به خانه ای در دره خندان بردند. روح مرگ بسیار نزدیک به بالین کلاوس خمیده بود، و با نزدیک شدن جاودانه ها، او بلند شد و با حرکتی عصبانی به آنها اشاره کرد.

رنگ موی ماهاگونی عسلی : اما وقتی چشمش به مانتویی افتاد که با ناله‌ای ناامیدانه کنار رفت و برای همیشه آن خانه را ترک کرد. به آرامی و بی صدا گروه جاودانه مانتو گرانبها را بر روی کلاوس فرود آورد و در اطراف او بسته شد و در خطوط بدنش فرو رفت و از دید ناپدید شد. جزئی از وجود او شد و نه فانی و نه فناناپذیر ممکن است هرگز آن را از او بگیرند. سپس پادشاهان و ملکه هایی که این کار بزرگ را انجام داده بودند.